Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

ΕΠΙΣΚΕΨΗ του ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΖΥΓΟΜΑΛΑ

Η Προϊσταμένη του Τμήματος Μουσείων Νεωτέρου Πολιτισμού κα Βίλλυ Φωτοπούλου και ο κος Νίκος Σπανάκης συντηρητής του Υπουργείου Πολιτισμού, υπό την εποπτεία του οποίου ανήκει το Μουσείο Ζυγομαλά, επισκέφθηκαν θεσμικά στις 14 Οκτωβρίου 2014 τους χώρους του Μουσείου. Εξέτασαν και έλεγξαν ενδελεχώς όλους τους χώρους του Μουσείου εσωτερικά και εξωτερικά. Ενέκριναν και εξήραν την επανατοποθέτηση των κειμηλίων σε βιτρίνες εντός του εκθεσιακού χώρου. Σχολίασαν θετικά την ποικιλλότητα όσων εκτίθενται. Έδωσαν οδηγίες για τη διατήρηση αυτών στην καλή κατάσταση στην οποία αυτά έχουν περιέλθει με τη φροντίδα της Διευθύντριας του Μουσείου κυρίας Εφης Κρέμου και της Ομάδας Διάσωσης του Μουσείου Ζυγομαλά την οποία έχει συστήσει ο Σύλλογός μας. Πρότειναν λύσεις και δράσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη του Μουσείου και την εξεύρεση λειτουργικών πόρων. Εντυπωσιάστηκαν από τον πλούτο των ποικίλλων εκθεμάτων του Μουσείου και ιδίως όσων επανεκτέθησαν στους Μουσειακούς χώρους. Υποσχέθηκαν την αμέριστη συμπαράσταση και αρωγή του Υπουργείου Πολιτισμού στις δράσεις που έγιναν, γίνονται και θα γίνουν υπέρ του Μουσείου. Φεύγοντας έγραψαν στο βιβλίο επισκεπτών του Μουσείου ένα ενθαρρυντικό σημείωμα που επιβραβεύει τους κόπους και τις προσπάθειες των τριών τελευταίων ετών που έγιναν για τη διάσωση και ανάδειξη του Μουσείου. Επιβράβευση πολύτιμη απέναντι στις κάθε είδους αντιξοότητες και εμπόδια που προβάλλουν πάντοτε όσοι αδιαφορούν για την πολιτιστική κληρονομιά ενός τόπου. Το Υπουργείο Πολιτισμού επιβεβαίωσε με τον καλύτερο τρόπο ότι "το Μουσείο Ζυγομαλά...μας αφορά!"
Νέος και ελπιδοφόρος άνεμος πνέει στο Μουσείο Ζυγομαλά! 

Αριστερά ο κύριος Σπανάκης, στο κέντρο η κυρία Φωτοπούλου, 
δεξιά η κυρία Κρέμου στην είσοδο του Μουσείου





μπροστά στις διάσημες κούκλες μινιατούρες του Όθωνα και της Αμαλίας 
και την παιδική φορεσιά του Ανδρέα Ζυγομαλά

 στη Ρωμαϊκή Αυλή του Μουσείου

 στην νέα εγκατάσταση του λέβητα θέρμανσης 
εκτός του Μουσειακού χώρου

στην μόλις αποκαταστημένη τραπεζαρία της Οικίας Ζυγομαλά




 ιδιόχειρες επιστολές της Λουκίας Ζυγομαλά στα Γαλλικά

 το πρωτότυπο σχέδιο του σιδηροδρόμου και η χάραξή του από τον Αυλώνα, έτους 1890 περίπου!


Δευτέρα 13 Οκτωβρίου 2014

ΟΜΑΔΑ ΔΙΑΣΩΣΗΣ ΜΟΥΣΕΙΟΥ ΖΥΓΟΜΑΛΑ-13/10/2014

Στις 13 Οκτωβρίου 2014 η τραπεζαρία της Οικίας Ζυγομαλά, η οποία είχε μετατραπεί σε αποθήκη και λεβητοστάσιο καλοριφέρ(!) κατά την ''ανακαίνιση'' του Μουσείου το 1990, αποκαταστάθηκε στην πρώτη της μορφή και χρήση, την οποία είχε προβλέψει και προορίσει με την διαθήκη της  η δωρήτρια όπως παραμείνει αναλλοίωτη μαζί με τα υπόλοιπα τμήματα του Μουσείου-Ιδρύματός της.
Εδώ και 3 χρόνια η Ομάδα Διάσωσης του Μουσείου Ζυγομαλά με επικεφαλής την Διευθύντριά του κυρία Έφη Κρέμου, εργάστηκε εθελοντικά για να αποκαταστήσει τον χώρο αλλά και να προστατεύσει τα εκατοντάδες εκθέματα και κειμήλια του Μουσείου που είχαν απορριφθεί εκεί μετατρέποντάς τον σε αποθήκη και σε συγκατοίκηση με το λεβητοστάσιο του καλοριφέρ που είχε εγκατασταθεί εντός του Μουσείου!!!
Τα περισσότερα εκθέματα από αυτά που ευρίσκονταν εντός της αποθήκης (κατά 50% κειμήλια του Ανδρέα Ζυγομαλά) επανεκτέθηκαν μέσα στους χώρους του Μουσείου, όπου ανέκαθεν ευρίσκονταν, υπενθυμίζοντας ξανά τη μνήμη του μονάκριβου παιδιού της Λουκίας Ζυγομαλά, ο πρόωρος χαμός του οποίου ήταν η αφορμή για την πολυσχιδή μετέπειτα δράση της μητέρας του και τις ευεργεσίες που αυτή προσέφερε στον Αυλώνα.
Η Λουκία Ζυγομαλά με την έκθεση των κειμηλίων του παιδιού της ήθελε να τονίσει και αυτή την πτυχή της δράσης της, η οποία ξεκίνησε με ένα προσωπικό δράμα και μετουσιώθηκε σε ανιδιοτελή προσφορά προς τους συνανθρώπους της.
Η διάταξη των εκθεμάτων τα οποία η Λουκία Ζυγομαλά είχε απαγορεύσει ρητά με τη διαθήκη της να μετακινηθούν από τη θέση τους, δήλωνε στον επισκέπτη του Μουσείου και την πορεία της λαμπρής αυτής οικογένειας μέσα στο χρόνο, παράδειγμα προς μίμησιν στους επισκέπτες αλλά και στους εκάστοτε μαθητές του Δημοτικού Σχολείου Αυλώνα, στο οποίο δωρήθηκε το Ίδρυμα.
Έχοντας όλα αυτά υπόψιν η Διευθύντρια του Μουσείου, ευθύς ως ανέλαβε τα καθήκοντά της το Νοέμβριο 2011, κινήθηκε προς αποκατάσταση της διαθήκης της δωρήτριας, της σημειολογίας της έκθεσης και της ιστορικότητας του χώρου.
Αρωγός σε όλη αυτή την προσπάθεια στάθηκε καταστατικά ο Σύλλογός μας με την Ομάδα Διάσωσης του Μουσείου Ζυγομαλά που συνέστησε, δαπανώντας χρήματα και προσωπική εργασία των μελών του.
Στις 13 Οκτωβρίου 2014 αφού ο καυστήρας θέρμανσης με την εργασία του κυρίου Σπύρου Καλέμη είχε απομακρυνθεί και αφού τα εκθέματα της τέως αποθήκης είχαν επανατοποθετηθεί στο Μουσείο, αποκαταστάθηκε και ο χώρος της τραπεζαρίας της Οικίας Ζυγομαλά.
Στα έπιπλα της τραπεζαρίας αυτής η οποία είχε μεταφερθεί στον Αυλώνα από το αρχοντικό της οικογένειας Ζυγομαλά στην Αθήνα, είχαν συνεστιάσει μεγάλες προσωπικότητες της εποχής, όπως ο Ελευθέριος Βενιζέλος κλπ.
Ας ξεχάσουμε το στενάχωρο παρελθόν που ταλαιπώρησε το Μουσείο Ζυγομαλά και ας χαρούμε την αποκατάσταση ενός ακόμη Μουσειακού χώρου που είναι πιά προσιτός και πάλι στο κοινό όπως την εποχή της δημιουργίας του Μουσείου.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι εύγλωττες.









Τετάρτη 8 Οκτωβρίου 2014

ΛΕΣΧΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ-10 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

Η Υπεύθυνη της Λέσχης Ανάγνωσης του Συλλόγου μας κυρία Αμαλία Νάνου, ενημερώνει τα μέλη και τους φίλους της Λέσχης ότι η πρώτη συνάντηση της Λέσχης για την ακαδημαϊκή χρονιά 2014-2015 θα γίνει την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014 και ώρα 6 το απόγευμα στο Δημοτικό Κατάστημα Αυλώνα όπου θα αναγνωσθεί το μυθιστόρημα του Μανώλη Καραγάτση ''Η Μεγάλη Χίμαιρα''. Οι φίλοι και τα μέλη της Λέσχης καλούνται να συμμετέχουν στην ανάγνωση του βιβλίου την παραπάνω ημέρα και ώρα. 

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ



Στις 14 Σεπτέμβρη, το 1960, έφυγε από τη ζωή ο Δημήτριος Ροδόπουλος που έμελλε να γίνει γίνει ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς της «Γενιάς του ‘30» με το όνομα Μ. Καραγάτσης.
Εραστής της λογοτεχνίας, συνήθιζε να περνάει τα εφηβικά καλοκαίρια του στη Ραψάνη της Θεσσαλίας, καθισμένος κάτω από ένα καραγάτσι (το δέντρο πτελέα) που βρισκόταν στον περίβολο της εκκλησίας του χωριού, διαβάζοντας Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Κάπως έτσι ο Δημήτρης Ροδόπουλος έγινε ο πασίγνωστος πεζογράφος Μ. Καραγάτσης. Το «Μ.» του ψευδωνύμου του προήλθε πιθανότατα από το ρώσικο όνομα «Μίτια» (ρωσική εκδοχή του Δημήτρης) , με το οποίο τον αποκαλούσαν φίλοι και συμφοιτητές του, εξ αιτίας της μεγάλης του αγάπης στη ρωσική λογοτεχνία.

Ο Καραγάτσης Αυτοβιογραφείται

Γεννήθηκα στην Αθήνα σε ένα από τα τέσσερα γωνιακά σπίτια των οδών Ακαδημίας και Θεμιστικλέους. Δεν σας λέω όμως σε ποιό. Και το κάνω επίτηδες αυτό, για να μπλέξω άγρια-σε αυτό το αθηναϊκό σταυροδρόμι- τους διαφόρους «αρμοδίους», όταν έρθει η στιγμή να εντοιχισθεί η αναμνηστική πλάκα. Εγώ βέβαια θα τα έχω τινάξει προ πολλού, και θα σπάω κέφι καλά στον ουρανό, με τη μεταθανάτια φάρσα μου. Θα έχω παρέα το Σολωμό, που θα μου λέει κουνώντας το κεφάλι: «Τράβα και σύ Καραγάτση,όσα τράβηξα εγώ από τον Καιροφύλλα, τον Αποστολάκη και το Σπαταλά». 

Όπως βλέπετε το κυριότερο γνώρισμά μου είναι η μετριοφροσύνη. Διδάχτηκα τα πρώτα γράμματα στο Αρσάκειο της Λάρισας (όταν συλλογιέμαι πώς, υπήρξα και Αρσακειάδα!) και αντί να ερωτευτώ τις συμμαθητριές μου, αγάπησα παράφορα τη δασκάλα μου. Γεγονός που μαρτυράει τη σκοτεινή ερωτική ιδοσυγκρασία μου. Έκανα ό,τι μπορούσα για να μην προβιβαστώ, να μείνω στην ίδια τάξη, κοντά στην "γυναίκα των ονείρων μου". Το υπέροχο λογοτεχνικό μου ταλέντο φανερώθηκε στο Γυμνάσιο, όταν έγραφα εκθέσεις αριστουργηματικές. Οι καθηγητές μου δεν πρόφταιναν να μου βάζουν δεκάρια. Ένας μονάχα- ένας ξερακιανός και καταχθόνιος- έβρισκε τα κείμενά μου απαίσια και τα μηδένιζε αράδα. Δεν μπορούσα να καταλάβω...αργότερα όμως κατάλαβα. Ο καθηγητής ήταν λογοτέχνης. Εννοείται πώς τον εκδικήθηκα σκληρά... Ήμουν νεαρότατο μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών όταν ο κ.Καθηγητής -γέρος πια- ζήτησε την ψήφο μου για να μπει και αυτός στο επίσημο αυτό Πρυτανείο της ελληνικής διάνθησης. Του την αρνήθηκα. Αποτέλεσμα: Αυτός είναι και εγώ δεν είμαι πια μέλος της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών... 
Κάποτε σπούδαζα νομικά. Είχα συμφοιτητές τους κ.Πέτρον Χάρην, Άγγελο Τερζάκην, Γιώργο Θεοτοκάν, Πετσάλην και Οδυσσέα Ελύτην, τα εξαιρετικά αυτά νομικά πνεύματα που τόσο διέπρεψαν στη δικανική σταδιοδρομία τους- όπως και εγώ εξάλλου. Ο ισχυρισμός του κ. Κλ. Παράσχου ότι υπήρξε συμφοιτητής μου είναι ανακριβέστατος. Όταν ο νεαρότατος κ. Παράσχος γράφτηκε πρωτοετής στη νομική, εγώ ήμουν κιόλας δικηγόρος παρ'Αρείω Πάγω. Έφηβος ήμουν όταν έγραψα τα πρώτα μου και τελευταία ποιήματα. Δεν τα δημοσίευσα ποτέ. Αργότερα τορριξα στην πεζογραφία, ένας Θεός ξέρει το γιατί... 
Έγραψα πολλά και διάφορα, διηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, έργα υψηλού ηθικοπλαστικού περιεχομένου, πολύ κατάλληλα για παρθεναγωγεία και βιβλιοθήκες οικογενειών με αυστηρά αστικά ήθη. Οι ήρωες μου- Λιάπκιν, Μαρίνα Ρεϊζη και ιδίως Γιούγκερμαν- είναι άνθρωποι αγνοί, αθώοι, ιδεολόγοι και στέκουν ψηλότερα από τις αθλιότητες του χαμερπούς υλισμού. Απορώ πως το εκπαιδευτικό συμβούλιο δεν εισήγαγε ακόμα τα βιβλία μου για αναγνωστικά στα σχολεία του κράτους, εξίσταμαι πώς η Ακαδημία δεν μου έδωσε ακόμα το βραβείο Αρετής, πώς δεν με εκάλεσε ακόμα να παρακαθήσω στους ενάρετους κόλπους της κοντά στον κ.Σπύρο Μελά. 
Δεν επείραξα ποτέ συνάδελφο και είμαι συμπαθέστατος στους λογοτεχνικούς κύκλους. Αυτό θα αποδειχθεί στην κηδεία μου όπου θα έρθει κόσμος και κοσμάκης να πεισθεί ίδιοις όμμασι ότι πέθανα, ότι θάφτηκα, ότι πήγα στο διάολο. Και θα φύγει από το νεκροταφείο ο κόσμος και ο κοσμάκης βγάζοντας στεναγμούς ανακούφισης. Είμαι βέβαιος πώς ο Θεός θα με κατατάξει μεταξύ των αγίων στον Παράδεισο. 
ΑΜΗΝ 
Μ. Καραγάτσης


ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΡΓΟ


"Η μεγάλη χίμαιρα" είναι ένα λεπτομερές ψυχογράφημα. Ο συγγραφέας καταπιάνεται με ένα γυναικείο χαρακτήρα και τον αναλύει συστηματικά. Η ιστορία της Μαρίνας, μιας νεαρής Γαλλίδας που ερωτεύεται, παντρεύεται και ακολουθεί τον άνδρα της στη Σύρα, στο πατρικό του σπίτι της Επισκοπής. Εκεί ζει, κάτω από τον βαρύ, αποδοκιμαστικό ίσκιο της πεθεράς της. Καθώς η Μαρίνα συνδέει την τύχη της με τα βαπόρια του άνδρα της, κάθε ψυχική της αναταραχή έχει περίεργες συνέπειες πάνω στη ζωή τους. Όταν έρχεται η οικονομική καταστροφή που είναι συνδεδεμένη με την ψυχική φθορά της ηρωίδας, τότε όλα μπαίνουν στο φαύλο κύκλο του έρωτα και του θανάτου.

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΑΠΟΓΟΝΩΝ ΔΗΜ. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΖΥΓΟΜΑΛΑ

Απόγονοι και συγγενείς του πρώτου Διευθυντή του Μουσείου Ζυγομαλά, Δημοδιδάσκαλου Δημητρίου Παπακωνσταντίνου και στενού συνεργάτη της Λουκίας Ζυγομαλά, ο οποίος πρώτος από όλους ασπάστηκε το όνειρό της και την βοήθησε να ιδρύσει το Μουσείο της στον Αυλώνα, επισκέφτηκαν τους χώρους του Μουσείου στις 4/10/2014. Την ξενάγηση έκανε η Διευθύντρια του Μουσείου κα Έφη Κρέμου, επί των ημερών της οποίας το Μουσείο ξαναζεί ημέρες λαμπρές, όπως την εποχή που Διευθυντής του ήταν ο προκάτοχός της Δημήτριος Παπακωνσταντίνου.









O Δημήτριος Παπακωνσταντίνου αριστερά στα αποκαλυπτήρια των προτομών των Ζυγομαλάδων την ημέρα εγκανίων της εκκλησίας των Αγίων Αντωνίου και Ανδρέου στις 17-4-1938